Angola heeft een burgeroorlog gehad, die meer dan een kwart eeuw duurde. Nu klimt Angola langzaam uit het dal. Tijdens de gevechten zijn meer dan een miljoen mensen gedood. Een hele generatie kinderen in Angola heeft nooit iets anders gekend dan oorlog. Al deze kinderen zijn op een of andere wijze door Angola’s langdurige oorlog getraumatiseerd.
Het aantal kinderen dat op straten van Angola’s steden leeft stijgt. Sommige verloren hun ouders in de oorlog. Luanda telt meer dan 5000 zwerfkinderen, van baby tot jongen. Tijdens de oorlog vluchtten kinderen van het platteland en de gevechtsgebieden naar de hoofdstad waar het veiliger was.
Een op de drie kinderen sterft voor zijn vijfde verjaardag. Iedere dag sterven er 420 kinderen. Een op de drie kinderen gaat naar school. Slechts een derde maakt de vijfde klas af, 80% van hen heeft wel eens onder vuur gelegen. De helft heeft wel eens iemand gezien die gewond raakte of werd gedood door een landmijn. Angola is een van de landen met de meeste landmijnen en onontplofte munitie ter wereld.
Ondanks de uitdagende situatie heeft Angola hoop voor de toekomst en zijn er verschillende stichtingen en organisaties die zich inzetten om de situatie te verbeteren. Een van die stichtingen is gewijd aan het creëren van betere onderwijsmogelijkheden en het bieden van hoop aan de kinderen van Angola.
Deze stichting erkent dat onderwijs de sleutel is tot het doorbreken van de vicieuze cirkel van armoede en geweld. Ze werken nauw samen met lokale gemeenschappen, scholen en leerkrachten om onderwijsprogramma’s te ontwikkelen en te implementeren die afgestemd zijn op de specifieke behoeften en uitdagingen van Angola.
Een van de prioriteiten van de stichting is het verbeteren van de toegang tot kwaliteitsonderwijs voor alle kinderen in Angola, inclusief degenen die zich in moeilijke omstandigheden bevinden, zoals straatkinderen en weeskinderen. Ze richten zich op het opzetten van scholen en klaslokalen in zowel stedelijke gebieden als afgelegen plattelandsdorpen, zodat elk kind de kans krijgt om naar school te gaan.
Naast het bieden van fysieke infrastructuur zetten ze zich ook in voor het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs. Dit omvat het trainen en ondersteunen van leerkrachten, het ontwikkelen van educatieve programma’s die gericht zijn op het ontwikkelen van essentiële vaardigheden en het aanbieden van lesmateriaal en leermiddelen die zijn aangepast aan de lokale context.
De stichting begrijpt ook de impact van trauma op de kinderen van Angola en heeft programma’s opgezet om psychosociale ondersteuning te bieden. Door middel van counseling, speltherapie en andere activiteiten helpen ze kinderen om te gaan met hun ervaringen en hun veerkracht en emotioneel welzijn te versterken.
Daarnaast werkt de stichting samen met lokale en internationale organisaties om landmijnen en andere onontplofte munitie op te sporen en te verwijderen. Door deze gevaarlijke overblijfselen van de oorlog op te ruimen, wordt niet alleen de fysieke veiligheid van de kinderen en de gemeenschap verbeterd, maar wordt ook de weg vrijgemaakt voor de ontwikkeling van landbouwgrond en economische activiteiten.
De stichting gelooft in de kracht van samenwerking en betrekt de lokale gemeenschappen bij al hun inspanningen. Ze werken nauw samen met ouders, gemeenschapsleiders en lokale organisaties om duurzame veranderingen te bewerkstelligen en een hoopvolle toekomst voor de kinderen van Angola te creëren.
Hoewel de uitdagingen in Angola nog steeds groot zijn, is er hoop. Door middel van educatie, psychosociale ondersteuning en het opruimen van landmijnen, biedt de stichting een lichtpuntje voor de kinderen van Angola. Met elke stap die ze zetten, streven ze ernaar om een positieve verandering teweeg te brengen en de weg vrij te maken voor een betere toekomst voor de hele natie.
